سر سفره افطار کردها که بنشینید، پنیر ممتاز کوهستان‌هاى کردستان، شیر، عسل، گردوی تازه و انجیر پای ثابت افطاری شما هستند. بعد از آن، باید منتظر خوردن آش دوغ، یا آش کردی باشید.

آنها همچنین طبق آیین دیرینه شان نوعی نان ویژه و محلی برای شب بیست و هفتم ماه مبارک رمضان می پزند که به آن کولیره می گویند و بعد از پخت، آن را بین همسایگان و اهالی محل تقسیم می کنند. زنان کردستان، برای پخت کولیره آرد، مغز گردو و مقداری روغن را با هم مخلوط کرده، و در تنور می گذارند. در حقیقت کولیره پزی از روز 26ماه مبارک و بعد از نماز ظهر شروع می شود و خمیرهای آماده شده، در روز 27رمضان به تنور می روند.

بیشتر خانواده های طبقه متوسط و بالای کردستان این نان را در تعداد زیاد می پزند و میان مردم محل یا افراد نیازمند توزیع می کنند. به طوری که در روز 26 و 27 ماه رمضان، تقریبا تمام خانواده های استان کردستان روزه شان را با کولیره و ماست باز می کنند. بعد از افطاری و خواندن نماز عشاء، خانواده هایی که وسعشان می رسد، کولیره های زیادی را به مسجد می برند و همراه با ماست در میان نمازگزاران توزیع می کنند.

کردها بر اساس یک رسم دیرینه، کولیره های کوچکی می پزند و 5 یا 6عدد از این کولیره ها را به نخ می کشند و در انبار آرد یا برنجشان قرار می دهند. به این امید که خیر و برکت ماه رمضان به دارایی آنها برسد. به این ترتیب، هر رشته کولیره یک سال در انبار کردها می ماند و سال بعد، با کولیره های جدید جایگزین می شود