نام سنندج دگرگون شدهٔ سنه‌دژ است و زبان مردم، کردی سورانی اردلان است. این شهر از سمت غرب به کوه آبیدر، از سمت شمال به کوه شیخ معروف، از سمت جنوب به سراج‌الدین، محدود شده‌است و در منطقه‌ای به‌وسعت ۳۶۸۸ هکتار گسترده شده‌است. جمعیت این شهر بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۰، برابر با ۳۷۵٬۲۸۰ نفر است. سنندج به لحاظ موقعیت جغرافیایی و فعالیت‌های شهرسازی عصر صفوی و قاجار، از بافت شهری سنتی با ارزشی برخوردار است که بناهای مسکونی و عام‌المنفعه متعددی مانند حمام، مساجد و بازار در آن باقی‌مانده‌است و دارای محدودهٔ بافت تاریخی فرهنگی با وسعتی معادل ۱۱۲ هکتار است. وجود مسجدهای متعدد و فراوان، سنندج را به شهر مناره‌ها تبدیل کرده است چرا که در هر کوچه و معبر این شهر مسجدی برپا شده تا اهالی محل به راحتی بتوانند طاعت و عبادت خود را در آن انجام دهند. مهمترین دیدنی‌های شهر سنندج: عمارت سالار سعید (موزه سنندج) عمارت آصف وزیری (خانه کرد) عمارت مشیر دیوان پارک جنگلی آبیدر بازار قدیمی‌ و بازار سرتپوله‌ مسجد قدیمی والی مساجد تاریخی و مهم سنندج مسجد و زیارتگاه هاجره خاتون مسجد خورشید لقا خانم مسجد دارالاحسان (مسجد جامع)، خیابان امام خمینی. این بنا معماری منحصر به فرد و زیبایی دارد ویرایش مسجد دارالامان مسجد رشید قلعه بیگی مسجد وکیل مسجد وزیر